Bahar Bayramı, Aile Buluşmasının Ötesine Geçti

Çinlilerin en önemli geleneksel bayramı olan Bahar Bayramı için kutlamalar 6 Şubat’ta sona erdi. 7 Şubat’ta Kaplan Yılı’nın ilk iş gününde herkes iş başına döndü.

Pandemi sırasında üç Bahar Bayramı geçti. Seyahat kısıtlamaları nedeniyle evlerine dönemeyenler, bayramın olmazsa olmazı olan aile buluşmalarından mahrum kaldı. Çok sayıda kişi çalıştığı veya eğitim aldığı kentte kalmayı tercih etti. Memleketlerinden uzakta insanlar farklı bayram kutlama biçimleri geliştirdi.

Salgın şartları, bayramın tadını etkilemiş görünüyor. Pek çok kişi “bayramın eski tadı yok” diyerek dertleniyor. Sosyal medyada çıkan yorumlarda, bayram öncesi temizlik bile yapmak istemediğini söyleyen kullanıcılara rastlanıyor.

Fakat yoğunluğu ne kadar farklı olursa olsun, herkes bir şekilde bayramın tadını hissetmek istiyor. Bayram trafiğinde yollar yine dolup taştı. Tüm endişe ve engellere rağmen, insanların içinde eve dönme dürtüsü var. Bayram alışverişleri yine ihmal edilmedi. Salgının zorlamasına rağmen, bir çeşit rövanş duygusuyla bayramın hakkını vermek isteyenler de az değil.

Çinlilerin Gözünde Bahar Bayramı

Çin’in en büyük geleneksel bayramı olan Bahar Bayramı sıradan bir insan için ne anlam ifade eder?

Jiang Lansuo, bir yerleşim sitesinde çalışan güvenlik görevlisidir. Bayram arifesinde de çalışan Jiang, Bahar Bayramı’nın kendisine kimin için çalıştığını hatırlattığını vurguladı. İç Moğolistan Özerk Bölgesi’nden gelen Jiang, “Aileme kavuşamama rağmen, ailem bana daha fazla çalışma motivasyonu verdi.” diye konuştu.

Jilin eyaletinden gelen Lucie Yu için, Bahar Bayramı muhteşemdir, çünkü bayram insanlara gelecek yıl için ümit verir, yeni yılda ne yapacağını düşünme fırsatı sağlar. Lucie Yu görüşlerini CGTN’le paylaştı: “Geride kalan yıl ne kadar kötü olursa olsun, Bahar Bayramı’nın tadını çıkarmakla, bir kişi her şeyin yeni yılda daha iyi olacağını hisseder.”

Eason Huang, Çin’in güney kesimindeki Guangdong eyaletinden Beijing’e yerleşen bir vatandaş. Bayramı Beijing’de kutlayan Eason Huang, Bahar Bayramı’nın ona hayat temposunu yavaşlatma fırsatını verdiğini dile getirdi.

Benzer yorumlar çok. Ortak görüşler şöyle sıralanabilir:

Bayram, insanlar arasındaki bağı güçlendirir, insanlara yeni yılın ümit ve şans getireceği inancını kazandırır.

Bir ailenin fertleri ayrı ve uzak yerlerde kalabilir. Aile fertlerini bir araya getirebilen bağ olarak sadece Bahar Bayramı kaldı. Bayramdaki birleşme, bir şekilde insanın hafızasında kalır, bir gün onu tekrar uyandırmasını bekler.

Bahar Bayramı, belki bir dönemde sıradan gördüğün ancak belleğinin köşesinde sakladığın bir hatıradır.

Bahar Bayramı, çocukların bayramda eve dönen anne babasına sıcacık sarılmalarıdır. Her bir telefon ve her bir ziyaret, yaşlıların mutluluk anıdır. Bahar Bayramı, Çinlilerin eski şeyleri uğurlamak, mutluluk, bolluk, sağlık ve huzur dileklerinin ifadesidir.

O nedenle salgınla geçen üç yılda insan sağlığının etkilenmesi ve milyonlarca kişinin sevdiklerinden ayrı kalmasına rağmen, insanlar yine Bahar Bayramı’nın tadını çıkarmaya çalıştı ve yine de geleceğe güvenlerini kaybetmedi. Bahar Bayramı’nın asıl manası korunuyor.

BİNLERCE YILDIR DEVAM EDEN GELENEKLER

Yılın son ayının 8. gününde insanlar bayram havasını hissetmeye başlar. O gün aynı zamanda Budizm’in kurucusu Sakyamuni’nin Buda olduğu gün olarak özellikle kutlanır. O gün atalara ve ölümsüzlere tapınmak, bol mahsul dilemek, La Ba lapasını yemek, La Ba sarımsağı adıyla bilinen turşu yapmak gibi geleneklere uyarak, Bahar Bayramı hazırlıkları başlatılır.

12. ayın 23. gününde Ocak Tanrısına ibadet edilir. Bu özel güne küçük yıl anlamında Xiao Nisan denir. Xiao Nian gelince artık yeni yıl çok yakın demektir, her yerde bayram havası hakim olur, insanlar anne babasına kavuşma adımlarını hızlandırır.

Bayramı arife günü olan Chu Xi’de, son kez tozlar temizlenir, her evde pencerelere pencere çiçeği adıyla anılan kesme kağıt yapıştırılır, ev kapısı bahar beyitleriyle süslenir, fenerler asılır... Akşam yemeğini tüm aile fertleri birlikte yer, gece yarısında yeni yıl hep beraber karşılanır.

Söz konusu gelenekler binlerce yıldır devam ediyor.